ben kendim

meraba.

ben malım, ben hayvanım, ben dingilim, ben tembelim, ben meczubum.. sik gibi dolaşıyom etrafta, biboka yaradığım,taş üstüne taş koyduğum yok. safi zararım amunakoduum...

bi de 'üstüneüstük' insanlar beni okusun, dinlesin bi de mümkünse anlasın istiyorum ama daha ben kendimi anlayamıyorum. bu çok bencilce ve gerzekçe, bunu da biliyorum.. evet. olabilir. napıyım malım işte.

yaa aslına bakacak olursanız,beni okumamanız hepimiz için daha iyi olabilir. zira yazılarımı okursanız imla ve noktalamala hatalarıyla dolu, deli saçmalarıyla vakit kaybetmiş olursunuz. bence direkt kapatın bu sayfayı çünkü sadece vakit kaybıyla kalmaz. bi de siniriniz bazulur, "ne saçmalamış bu mal" , "ne alakası vaar!!??" dersiniz "ota boka küfrediyo bu yarr.ğm" diyeniniz bile olacaktır. daha kötüsü; beni anlamanız olur. bakın, küçük bi ihtimal ama beni eğer "gerçekten anlarsanız" siz de malsınız demektir. malsanız ve anlarsanız, kendinizle özdeşleştirir sempati duyabilir, dolayısıyla "kendimin" o şeytani planına, o narsist oyununa düşersiniz. bakın hala okuyan varsa, ki var öyleleri, sözüm açık ve net :"okuyanı deli s.ksin"-kaynar, lafıma laf katanın sözüme söz katanın, yeşil tuttum allah bir. bu sayfayı sonsuz derinliklere gönder. düşük cümlelerden,çelişkili ifadelerden sıyrılsan da kendini sevmiyomuş gibi gösterip, insanların ilgisini çekmeye çalışan bu şımarık ve gerzek kendimin kazanmasına izin vermemelisin. hadi "kendime" gününü gösterelim..

bakın ben aslında iyi biriy(d)im, ama bu kendim çok yavşak.. ben kendi kendime kalınca, bazen, olanların farkına varıyorum. ama bana da fazla güven olmaz, sonuçta kendim olduğum için her an s.kindirik sikindirik planlar yapabilir mallıkta sınırları zorlayabilirm. böle kendi kendime triplere girip şakalar falan iğrenç iğrenç hareketler .. öfff..

ha bi de kendi kendimin psikolokluğunu üstlenmiş gibiyim. sürekli, kendi üzerimde tespit ve teşhis çabası içersinde, kendimi iyileştirmeye çalışıyo gibiyim bi garip, bi saçma hareketler... 'kendisiyle sorunu olan', 'problemli ergen' havaları, bi bunalımlar, bi şebeklikler, tutatarsız tutarsız davranışlar..

neyin peşindeyim lan ben? haaa.. bi dakka laan.. bulduuuum. aslında ben, kendimi sevmediğimi söylerken bile, içten içe kendimi beğenmişliğimi dışa vuruyorum. evet, götümün kalkıklığından böyle konuştuğum aşikar. bu yüzden kendimden daha bi tiskiniyordim şuan. belli ki ''ters psikoloji'' yapıyorum. insanlar "yok abi ne malı. saçmlama" desin, kendime haksızlık ettiğimi söylesin, hatta mümkünse beni övsün diye kendimi acındırıp sevdirmek bile istiyo olabirim. bak bu da bi tespit.. hatta bunları söyleyerek benim bu sinsi planımı algılayanları da kazanmaya çalışıyorumdur. sinsiyim la ben. bak haalâ .. s.kecem lan off. bu ne boktan kişilik. ulan hayatım bu saçma sapan düşüncelerle geçiyo.

..hani ben, "kendisiyle dalga geçebilen","kendisini eleştiren", "kendini beğenmemiş" biri gibi konuşuyom ya oradan çağrışım yaptı sanrım. şu hikayemi anlatmasam olmaz: yıllaaar yıllaar önceydi. o neşeli günlerde henüz bu anor'mal' biri değildim (kelime şakasındaki müthiş zekaya dikkat!! ) . işte ongünlerden bi gün, arkadaşlarla top oynuyoduk, bi abandım top inşaata kaçtı. gittim inşaata kimecikler yoktu, sonra birden bi adam belirdi "bişeyini mi kaybettin yavrum'' sonraa... siktir lan!..sonraymış, ne sonrası lan yarraağm hemen de inanıyo .. . neyse bak, bu sefer gerçekten anlatıyom:

ben 5. sınıftayken, sınıfta bi isim muhabbeti dönüyordu 'örtmenimiz' hoş bi hikaye bulma açlığı içersinde, herkese isminin kimin koyduğunu neden koyduğunu soruyodu. hoca önce (çakmak çakmak bakarak) "ferhan yavrum senin ismini kim koymuş(bu ferhan bi kız bu arda)" isim enteresan ya -bi aamet, bi ayşe, bi maamut'dan daha fazla hikaye vaadeden bi isim olduğu kesin- ona sordu. karşılığında klasik bi "bilmiyorum ööretmenim" aldı.hoca biraz hayal kırıklığına uğradı ama pes etmedi. hoca tektek sormaya başladı, kimsenin bi 'hikayesi' olmadığı gibi isimlerinin anlamını da bilen yoktu. tabi bilmemeleri normal 5. sınıf öğrencisi, ferhan ne demek, şükrü ne demek, hamdi ne demek nerden bilsin.. ama hoca ısrarla dramatik bi öyküyü kovalıyordu..bi iki vasat "dedemin ismiymiş" , "ninem koymuş" 'hikayesi'nden sonra, hoca biraz da ümitsizce genel sordu "isminin hikayesini, nedenini, anlamını bilen yok mu çocuklar ?" ee tabi sınıftaki tüm soruları çözmeye alışmış ve sabahtan beri "beni kaldırsa ne derim lan" diye düşünen, aferin delisi inek murat(ben, ) "benim bi hikayem yok ailem öylesine koymuş ismimi kimin koyduğu bile belli değil" diye nasıl derdim. "doğduğum ay içinde köyde en az 10-15 çocuk doğmuş koyulmayan bi isim koymuşlar mı desem"."yok inandırıcı olmaz" diye düşünen sinsi murat olarak dururmuyum, o an g.tümden uydurduğum ("doğaçladığım") hikayeye kendimi de inandırarak hemen atladım. hoca çalışkan ve zeki muratına hemen sözü bıraktı doğal olarak "hocam benim adımın anlamı: istek ,dilek'' diye inekliğimin altını çizdim.. ismimin anlamını bilmemin verdiği şevkle devam ettim tabi "ilk başta 1buçuk sene arayla iki kızı olmuş bizimkilerin(ablalarımdan bahsediyorum ama bana anlatılmış gibi anlatıyorum dikkat edrseniz işte o zaman ki yalancılığımın sinsiliğimin bi göstergesi daha) ama babam da hep bi erkek çocuk istermiş soyu devam etsin diye, ben doğunca da 'muradı yerine geldi diye' adımı MURAT koymuş" bu olağanüstü yalanımın karşısında adeta bir dakikalık saygı duruşuna geçen tüm sınıf sessizliğe gömülmüştü evet 2 ablam olduğu doğruydu ama geri kalan herşey tamamen benim ilgi arsızı, taktir aşığı, ego manyağı olmamdan kaynaklanıyordu. birden bi alkış kıyametiyle sessizlik yırtıldı (betimlemeye gel sessizlik yırtılmasıymış). herkes artık benim 'hikayesi olan biri' olduğumu düşünüyordu, artık daha bi saygındım. onlar gibi anne babasının tek gecelik hatasının ve/veya zevkinin ürünü değildim. ben, büyük bi dileğin kabulü, tanrının bi lütfuydum. belki de sayısız adakların sonunda gelmiştim ne de olsa 'doğulu' olduğum için bunlar gayet normaldi. adeta ailemin büyük projesiydim. hoca kendi başlattığı alkışı keserken çok mutluydu, gözleri kocaman açılmış ve japon çizgifilmlerindeki gibi sevinçli koca gözler gibi olmuştu. hocam mutluydu.. istediğini fazlasıyla vermiştim. ben de mutluydum bi süre bu hikayemin ekmeğni yedim. kendimi önemli gösterecek hikayeler uydurmaya o zaman başladım..

işte "kendinden tiskinen insan" bunları yapar mı dostlarım. bu düpedüz kendini beğenmiş insan davranışı.. o yüzden, ben ne kadar ''abi ben şerefsizim'' ''ben adiyim'' ''insan değilim'' desem de inanmayın.lan güven olmaz bu bana ben kendimi bile kandırabilen,kendini bilmez bi kendini beğenmişim. benden ben bile korkarım.

o yüzdee... noldu?.. şşşt lan. ???. hooop dinliyomusun!! ? aa harbi gitmiş.. lan .. oku lan oku uzun saçma filan ama.. o kadar ikna edici konuştum mu lan, lan bi kitabın başında yazıyodu "bence bu kitaba hiç başlamayın ..." diye benim başlayasım geldiydi. okuduydum filan. bence hoş bi fikir yani.. laan .. lan gelin lan. çok şey diilim aslında, iyiyimdir. arkadaşlar hep güler bana. şaklabanlık da yaparım, şakacıyımdır da güleriz, eğleniriz. gönderme, taşlama, espri filan yapıyım mıı?? bak hiciv yapıyım hiciv. hicivim iyidir.. aaa valla gitmişler.